Боғ панжараси ёнидан араваларнинг ўтиб бораётгани эшитилди, баъзан уларни сал-пал чайқалиб турган барг-япроқлар орасидан ҳам кўриб қолардим. Уларнинг жазирама иссиқда қуриб-қақшаб кетган кегай ҳамда шотилари шунақанги ғичирлардики! Даладан қайтаётган ишчиларнинг бундан кулишаётганини кўриб, одам уялиб кетарди.
Мен ота-онамнинг боғида, дарахтлар орасида, абжиргина арғимчоғимизда дам олиб ўтирардим.

Ошиқма эй дил,
Ошиқма шамол
Рўпарамда улкан уммон турибди.
Сокин кемалардек сузмоқда хаёл
Очиқ чеҳра билан осмон турибди.
Мен эса соҳилда ёлғизман шу тоб
Тўлқинлар урилар пойимга келиб.
Нигоҳлар тўқнашар,
Мавжланар ҳар ёқ
Чиғаноқлар ётар қумда тўкилиб.
Руҳим сингиб борар
Тонгги насимда
Гўё сув юзида қалқмоқда таним.
Азим Ҳинд океанин ёнгинасида
Мен сени соғиниб кетдим,
Ватаним!..

Баҳор, юр, онамни борайлик йўқлаб,
Ишон, яхши кўриб қоласан уни.
Хушбўйлар сочилган қишлоқни алқа,
Кўзингни ачитмас аёз тутуни.

Йўллар қадамингга муштоқ, мунтазир,
Жилғаларни бунча соғинтирмасанг!
Кўклам, кўкламлигинг нимага арзир,
Кўнгилга илиқлик олиб кирмасанг?

Сабрга ўргатар бу олис йўллар,
Ўзинг билан суҳбат қуришинг мумкин.
Ҳеч ким ўйларингга бермайди ҳалал,
Юрак томонларга боришинг мумкин.

Истасанг, тўкиб сол кўнгилда борин,
Йўллар сирларингни сақлай олади.
Ғамларинг, дардларинг ҳам ғуборларинг,
Ҳаммаси, ҳаммаси ортда қолади.

Елкамда қушнинг изи, тилимда нишнинг изи,
Кўнглимда Ҳақнинг сўзи, тилимда шайтон сўзи.
Сувратда кимнинг юзи, сийратда кимнинг юзи?
Кимман ўзи?

Каломинг недир, дўстим, саломинг недир, дўстим,
Камолинг недир, дўстим, заволинг недир, дўстим.
Ич дунёнг ўзга дунё, жамолинг недир дўстим,
Кимсан ўзи?

Бозор кунлари амаким, холам ва бизнинг оила бувимникида тушлик қилардик. Ҳаммамиз битта уйда, фақат биз бир неча қават пастда яшардик. Дастурхон тузатишларини кутганча дераза ортидан кўчани кузатиб турар эканман, мен ўзимни туғишганларим, қариндош-уруғларим орасида шундай бахтли сезардимки, ҳатто катта столни ғира-шира ёритиб турган хира биллур қандиллар ҳам кўзимга ярқираб кўринарди. Бувимнинг ошхонаси ҳамиша ним ёруғ, бошқа хоналари ҳам худди шундай, балки бундан-да қоронғироқ бўларди. Бу балким ҳеч очилмайдиган балкон эшикларига осиб ташланган оғир дарпардалардан тўкилаётган, сирғалиб тушаётган соялардандир, балки дим хоналарда ўтириб қолган ҳидлардандир. Бу хоналар садаф қадамали кўчма дарпардалар, эски сандиқлар, катта-кичик столлар, улкан думсимон роял, унинг устидаги рамкага солинган фотосувратлар ва бир уюм бошқа нарсаларга тўла. Тушликдан сўнг бувам ошхонага ёндош хоналардан бирида тамаки тутатарди.

Ака, мен акамни соғиндим ўша
Нигоҳлари тиниқ, ҳайрати тирик.
Хув баланд тоғлардек елкалари тик
Тўрт фасли баҳордек, Отамга ўхшаб...

Ҳадигин ҳайдаган ёввойи қизнинг
Ҳеч қачон бўлмаган луғатида «тек»
Китобин бўясам, сақламаган кек
Ватан деб, Онамнинг суратин сизган...

 
Тўкилиб тушади сал шамол тегса,
Кўксимни ҳовучлаб юраман доим.
Ёмон алам қилар қўрқишим,
Бандаларингдан ҳам Худойим.

Сенга элтар йўллар қайда айт!
Нодон кўнглим аҳоли нолон.
Қай дўстимнинг кўзида раҳмон,
Қай бирида шайтон намоён.

 
Магар кўзим юмуқ – суряпман хаёл,
Магар сукутдаман – дилимда оҳанг.
Ўзгача туюлса сизга эҳтимол,
Мудроқда эмасман, хавотир олманг!

Қўрқув-ҳадиклардан энди қалб йироқ,
Қалтироқ бошқадир, бошқа қалдироқ,
Тоғлардек ларзага тушаман, бироқ
Титроқда эмасман, хавотир олманг!

 
Ёшлик ва мағрурлик эгиз тушунча,  
Эгсам фақат сенга бошимни эгдим.  
Кошки аҳволимни биров тушунса,  
Бунчалар осмонсан, биринчи севгим. 

Худойимдан келган иноятимсан,  
Ҳар икки оламда ҳидоятимсан,  
Менинг фош бўлмаган жиноятимсан,  
Бунчалар пинҳонсан биринчи севгим.