Кечки овқатдан сўнг бир дастурхон атрофида ўтиришган оила аъзолари бирин-кетин тарқалиша бошлади. Қайнона неварасини қўлига олди, хушрўйгина келин идиш-товоқларни кўтариб, ошхонага ўтиб кетди. Сочларига оқ тушган, баланд бўйли, қориндор, йиллар заҳмати ва бедор ўтган тунлардаги мутолаалар натижаси ўлароқ, қорамтир юзига ажин тушиб, эти бироз салқиган, ойнак таққан кўзларида ҳорғинлик билан шижоат уйғунлашиб, аллақандай мунгли ва синовчан боқувчи Маҳкам Муродович диванга ўтиб, бироз ястаниб ўтирди-да, телевизор пултини олиб, бир-икки каналларни текшириб кўрди. Аксариятида кўнгил очар дастурлар: табрик ва эълонлар, контсерт, кечки телесериаллар...

Матлуба синглисининг хатини эрталаб олган бўлса ҳам, ўқиб чиқиб столининг тортмасига ташлаб қўя қолди. Чунки унинг илтимосини адо этолмаслигини тушунган эди. Кейин кун бўйи санаторий врачининг зиммасидаги минг хил майда-чўйда ишлар билан бўлиб, синглисининг хати ёдидан ҳам кўтарилди. Кечқурун ниманидир қидириб столнинг тортмасини очди-ю, кўзи хатга тушиб, кўнгли яна бир хил бўлиб кетди.
Синглиси санаторийнинг шофёридан бериб юборган хатида шундай деган эди:
«Опажон!
Институтга энг ками ўн тўрт балл билан қабул қилишар экан. Мен ўн икки балл олдим. Бироқ одамлар: ҳар нечук қишлоқдан келгансан-ку, шошмай тур, дейишяпти.

Бахт
(Ўзбекистон мустақиллигининг 29 йиллигига бағишланади)

Шеър ёзиш бор экан бу тақдиримда, 
Ҳур тақдир учун ҳам Аллоҳ, минг раҳмат. 
Ўзбекистонимда - жаннат ўлкамда
Қўлимда қалам-ла яшайман ҳар вақт.