Абдуллоҳ Абдураҳмон таржимаси

Фотима ишига бориб келар эди-ю, аммо тўғри йўлни хоҳлаётган Фотима билан Исломнинг изн берган йўлидан боришни истамаган Фотима орасида тинимсиз кураш борар эди.
Орадан ойлар ўтган бўлса ҳам, у бу ҳаётга қисмангина кўниккан эди. Чунки ён-атрофида содир бўлаётган воқеаларни ҳазм қила ололмади. Уйларига эркаклар келиб, қизлар билан маишат қилишар, ичкилик ичишар эди.
Фотима Лайлога гиёҳванд моддадан қутулиши учун қўлидан келган ёрдамини кўрсатаётган, ишлаётган жойидан ҳам мамнун эди. Ниҳоят ундан бошқа ниятларда фойдаланишни мақсад қилиб олмаган жойни топган эди. Бир куни кечаси Лайло ва Нежланинг йигитлари икки эркак билан келган эдилар. Яна дастурхон тузалиб, албатта, ичкилик қўйилган эди.

Озарбойжон тилидан Бобохон Муҳаммад Шариф таржимаси

Овозидан аҳволи яхши эмаслигини сездим. Тушлик баҳонасида мени ишхонаси яқинидаги қаҳвахонага таклиф қилди. Бинодан югуриб чиқдим. Совуқдан бошим, қулоқларим музлагандай бўлди… Оёғимни қўлимга олиб, қаҳвахонага чопиб кирдим. Бир бурчакдаги стол орқасида ўтирганча, сигарет бурқситаётганди. Унга кўзим тушди дегунча, ҳавонинг совуқлигини бирданига унутдим, вужудимни қандайдир бир илиқлик қоплади. Мени кўрди дегунча, оёққа қалқиб, пешвоз чиқди. Гўё минг йилдан бери кўришмаган одамлардай, қучоқлашдик, ёноқларидан ўпдим.

Муаллиф: Ҳидоят
Озарбойжон тилидан Рустам Жабборов таржимаси

Уйдагилар уйғонмасин дея, калитни оҳиста бу­ради. Яхшиямки, эшик ичкаридан тамбаланмаган экан. Акс ҳолда бўсағада анча кутгандан сўнг, хотинининг тўнғиллаган садолари остида эшик очилган бўларди. Хотинининг заҳил, норози қиё­фаси кўз олдида дафъатан жонланди.
“Шуям ҳаётми, одамни ярим кечаси каллахуш қилади. Одамлар ҳозир уч уйқуни уриб бўлди”.
Одатда бунақа иддаоларга эри жавоб қай­тармасди. Билади: бир оғиз гапирса, хотини ўн оғиз қилиб қайтаради. У аёли билан холаваччаси Дилоранинг туғилган кунида танишган. Та­ни­шувлари қанчалик оддий кечган бўлса, тўйлари ҳам худди ўшандай ўтди. Ўрталарида нима бор эди? Севгими? Йўқ, уларнинг севишга, тўғрироғи севгисини синовдан ўтказишга вақти бўлмаганди.

Соҳилга урилар мавж-ла  тўлқинлар, 
Товонинг ўпгали суйкалар қумлар. 
Биламан, бизни кўўўўп йироқ тутади, 
Сен ҳам билган ўша “ески удумлар”...

Абдуллоҳ Абдураҳмон таржимаси

Ҳақиқат ягонадир. Лекин уни ким белгилайди?
Фотима янги иш жойида илгаригига қараганда бамаънироқ кийимлар билан ишламаётгани учун анча хотиржам эди-ю, аммо баъзан бу ерда ҳам мини юбка чиқиб турар эди. Ўзини кўниктиришга уринар эди. Ўзини исломий рухдан қутқаришга уринар, аммо қўлидан келмаётган эди.
Сўнги пайтларда исломга нисбатан қилинган ҳақоратларга бардош бера олмас, бу каби гапларга қарши чиқар экан, иймони янгиланар эди. Ўзи ҳайратда эди, чунки ўз уйида ҳам исломни бунчалик ҳимоя қилмас эди.

Корейс тилидан Отабек Йўлдошев таржимаси

Аёлим ёмғирли ҳавони ёқтиради.

Ташқарида ёмғир ёға бошласа дарров деразани очиб қўяди. Ёмғир томчиларининг осмондан ерга интилишларини томоша қилиш мароқли, аммо у ёмғир томчиларининг тошларга ва тупроққа урилиб чиқарадиган товушларига махлиё. Қизлик пайтларида уйининг ҳовли томонга қараган эшигини очиб қўйиб ухлаганлигию, эрталаб ёмғир томчиларига жодуланиб мактабга боришни унутганликларини кўп гапириб беради.

Олислаган диллар ва яқин йўллар, 
Тескари урмоқда товонда юрак. 
Аллоҳга элтгувчи чорадор қўллар, 
Менга бахт исми бор дуолар керак! 

Абдуллоҳ Абдураҳмон таржимаси

Ёмондан дўст чиқмайди!...
Фотима отаси унинг иш жойини ва қандай иш қилаётганини билгач, борадиган жойи ёлғиз Бетуш холасиники эди. Лекин битта маҳаллада яшаганлари учун бора олмаганидан, телефон қилди холос.
Бетуш хола телефонга жавоб берар эди:
– Яхши қилибсан. Қайси замонда яшаяпмиз ўзи? Бу замонда имомнинг қизи бўлиш осонми? Қўявер, кунингни кўриб кетасан. Қизларимнинг олдига бор. Уларга телефон қилиб қўйдим, яхшилаб кутиб олишади.
Фотима айтилган манзилга етиб борди.

Дўстимга хат

Бошингни эгма ҳеч...хижолат чекма, 
Дунёси шу экан...даврони шудир...
Ёмғирда қолган гул...қўй, унга тегма,
Ўзингга бошқа дўст, бошқа йўл қидир.
Сенда гуноҳ йўқ!

Тонг! Қуёш боботоғ орқасидан кўтарилиб замину фалакни нурафшон айлаётган бир пайтда сени ўйлаб, ўтган-кетган узуқ-юлуқ хотираларни эслаб ўтирибман. Миямни ғовлатиб, бутун борлиғимни пароканда айлаган туғённи юрагимдан қувиб чиқармоққа ҳарчанд уринмайин бефойда! Ҳар бир лаҳзанинг ўз инъомлари бор экан. Менга шу сийловдан фақат азоб чекиш, ўз ёғимга ўзим қовурилиш насиб этганидан гоҳ фахрлансам, гоҳо хижолатман. Ахир қувонганим Худо инсонга дард берса унга щафқат хам қилади деган ўгит хотирамда зоҳир. Маҳзунлигим эса, қачон мен бошқаларга ўхшаб одамлар қаторига чиқаман, улардек яйраб-яшнайман? Азизам ана шу савол менга бир нав тинчлик, ҳузур-халоват бермайди.