
Яқин ўтмиш кунларининг бирида.
Орқаси очиқ юк машинаси кўприкдан ўтди-ю чийиллаб тўхтади. Орқа тарафдан аввал сумканинг ерга тушгани, сўнг эса хром этикнинг тапиллаган товуши қулоққа чалинди. Ва дароздан келган, қисиқ кўзли, қотма йигит ҳайдовчига чуқур миннатдорлик билдириб, йўлни кесиб ўта бошлади. Аскарча кийинган йигитнинг ҳозирги ҳолатига тушуниб бўлмас эди - устидаги кийимига ҳамда соғинчдан энтикиб турган кўзларига қараб туриб, узоқ йиллардан бери уйни кўрмаган одамни; оқ-оппоқ оқариб турган ангорига, юрганда сал-сал чайқалиб, асабий қадам ташлашига қараб бирор фалокат туфайли уйга шошаётган одамнинг ифодасини ҳам туйиш мумкин эди.