Баҳорнинг ёмғирли кунлари эди. Ўша куни кундузи ҳаво очиқ бўлди. Саидбек ҳар кунгидан вақтлироқ уйғонди. Юз-қўлини ювиб нонушта қилишга ўтирди. Шу пайт кўча эшик очилиб, қўлида иссиқ нон солинган елим ҳалтани кўтарганича Ҳамид ака кириб келди. Саидбек деразадан қараб ҳали тонг ёришмаганини кўрди. У ҳаммадан олдин уйғондим деб ўйлаганди аммо дадасини кўриб фикри ўзгарди. 
Қуш уйқу бўлиб қолган Ҳамид ака барвақт туришга одатланиб қолган. Қишлоқда яшагани учун ёшлигидан эрта туриб мол-ҳолга қараб томорқада ишларди. Шаҳарга кетиб олийгоҳга кирганида ҳам тонг ёришмасидан аввал университетга бориб қоровул билан бирга дарвозани очарди. Ишга кирганида, уйланганидан сўнг ҳам шу одатини қўймади.

КУЗ ВА БАҲОР ОРАЛИҒИДА

Юрак ишқдан тағин қувонди,
Куйган эди аввал доғида.
Қалбда таниш ҳислар уйғонди,
Куз ва баҳор оралиғида.

БАҲОР АРМОНИ

Табиатга бериб кўрк-оҳор
Гулзорга ҳам баҳорлар келди,
Мозорга ҳам баҳорлар келди,
Бизга эса ғуборлар келди,
Кўнглимизга  сиғмади баҳор.

БУЮК ИМТИҲОН

Бу енгил ҳавода учар оғир дард,
Ҳар ютум нафасда хавотир энди.
Худо бандасига қўйди нозик шарт:
Қўлингдан келгани дуодир энди.