Кучли шамол таъсирида деворга урилган дераза шовқини хаёлимни парчалаб, токчада турган бир уюм қоғозни гилам устига ёйиб юборди. 
-Эрта баҳорнинг табиати ғалатида, - деганича ойим ойнани қаттиқ беркитди ва сочилган вароқларни йиғиб китоблар ёнига қўйди. 
Ташқарига қарадим. Симёғочлардаги лампалар нури атрофида шамолдан кўкка кўтарилган оппоқ чанг айланарди. Ариғимиз бўйига экилган олманинг нимпушти гулбарглари эса тўхтаб қолган сув юзида ғужанак болиб олиб гоҳ у томон, гоҳ бу томон тебранарди.

Унинг биринчи марта қишлоққа кириб келгани ёдимда: ўша куни шаррос ёмғир қуйган, арзон-гаров уст-бошлари жиққа ҳўл эди. Мен кўчага, тарновларнинг тагига идиш қўйиш учун чиққанимда, у кўримсизгина мактабимизга шошилиб кириб кетаётганди.
Эртасига мактабда шаҳардан мусиқа ўқитувчиси келгани ҳақида гап айланди. Барча болалар уни кўриш учун қоровулхонага тўпланиб олган, мен эса бир чеккада кеча янги устозни қандай аҳволда кўрганим тўғрисида гапириб мақтанардим.

Марғилоннинг совуғидан кийим-бош билан қутулиш қийин. Сен бироз исийман, деб кийимга бурканиб оласан, аммо сал қимирладингми, ҳар томонингдан совуқ кириб келаверади...
Мен болалигимни айнан шундай хотирлайман: Марғилон шаҳри марказида эски музей бўларди. Шу музейнинг пойида кеча-ю кундуз бозор қизирди. Мен кичкина қиз эдим. Ойим билан турли мева-чева сотгани чиқардик. Янги йил олди кўтара савдо бўлар, сотгани чиққан борки барака топарди. Аммо совуққа чидаш…

Бу воқеага анча бўлди. “Гуллар очилди, ифори сочилди”, деб шеър ёзиб юрган пайтларим эди. 2-синфда ўқирдим. Мактабда ўқитувчим мени мақташини, ҳаммадан бошқача эканимни айтишини хоҳлардим. Ҳуллас, уни қойил қолдирмоқчи бўлдим.
Якшанба куни ҳеч нарсага парво қилмай, шеър ёздим. Туни билан устозимга ўқиб беришни интизорлик билан кутиб, ухлай олмадим.

〰️〰️〰️ 1 〰️〰️〰️
Келинг, мен  сизларга кабутарлар  ҳақида  сўзлаб  бераман.
“Кабутарли  мозор” ҳақида  эшитганмисиз? Она шаҳрим  Марғилонда  айнан  шундай  қутлуғ  даргоҳ бўлиб, “Пир  Сиддиқ” мажмуаси шундай номланишининг  ўзига  яраша  ҳикмати  бор.