ОТАМГА ХАТ

Қаламга узалсам, музлар шуурим,
Айтишга айтолмам, ёзиш ҳам мушкул.
Ота, айта олмай ўтяпти умрим,
Сукунат тилимни суғурди буткул…

Онажоним

Баъзан кўзда ёшлар билан йиғлар онам, 
Тунлар бедор ўз бағрини тиғлар онам. 
Ҳаммадан ҳам мени кўпроқ ўйлар онам, 
Қани она, юрагингиз бўлолсайдим, 
Онажоним, дардингизни ололсайдим. 

Она тилим

Она тилим – жону жаҳоним, 
Ўзинг  ғурур?  ўзинг орсан. 
Ўзига бек ўзбек учун, 
Фахрдирсан, ифтихорсан. 

ҚОРПАРЧА

Кафтимга ўзини отар қорпарча, 
Эриб йўқ бўлади аммо бир зумда. 
Лайлакқор,  лайлакқор!  Бахтга ўхшайсан, 
Шивирлаб қўяман ўзимча шунда. 

Сен мактуб ёзасан, пайти ноаён;
На куннинг, на туннинг бордир тасвири.
Баҳрингни очолмас баҳорлар ёлғон,
Сен фақат, сен фақат кузнинг асири.

БУЮК ИМТИҲОН

Бу енгил ҳавода учар оғир дард,
Ҳар ютум нафасда хавотир энди.
Худо бандасига қўйди нозик шарт:
Қўлингдан келгани дуодир энди.

Бугун кўнглим бўлади чил-чил,
Ёрим олис кетади буткил,
Юрак совуқ соғинчга тутқин,
Бугун севган ёримнинг тўйи.

НАВОИЙ

Ҳар илму толиб йўлин чароғон этган бобо,
Исмсиз ҳасратларга ном бериб кетган бобо,
Ким китобга суянса, муродга етган бобо,
Сўз заргари – Навоий!
Қалб гавҳари – Навоий!

ОТАМНИНГ МАКТАБДА ИШИ БОР ЭДИ

Ўша йил жудаям ёмғирли келди,
Томчи ўтди кулбаларнинг томидан.
Юпунлигу намгарчиликлар
Ўтиб кетди одамларнинг жонидан.
Қўшни чол нолиди, ҳамда сўкиниб
Қуюқ булутларга тикилаверди.
Овулдишларимнинг умид гуллари
Шилта жўякларга эгилаверди.
Деҳқонлар нолиди — ғирт бекор эди,
Отам шукр қилди, ғамгин ўйларга
Вақт топа олмади недир суйларга,
Отамнинг мактабда иши бор эди.

ЁМҒИР ОСТИДА...

Бу кеча осмоннинг бардоши синди,
Ёмғирдан эзилиб уйғонди шаҳар.
Тун бўйи дардимни янгилаб, энди –
Ўзимга ўзимни эслатди саҳар.